In de jaren zeventig begon Ada Breedveld te exposeren. Het surrealisme, de kunststroming waarin fantasie, niet de werkelijk het uitgangspunt van de kunst is, interesseerde haar bijzonder. Zo zegt Ada dan ook:

“De kwast is het verlengstuk van mijn gevoelsleven. Daarmee kan ik mij uitdrukken op de meest optimale manier. Het materiaal geeft mij de uitdaging om zo een wereld te scheppen, die de illusie wekt van een werkelijkheid. Een werkelijkheid die niet echt bestaat, maar wel als zodanig wordt ervaren. Zoals in een droom, het onwerkelijke als werkelijk beleefd wordt.”

Gaandeweg ontwikkelde ze haar eigen schilderstijl, namelijk kleurrijke schilderijen waar de vrouw centraal staat. Zij beeldt voornamelijk volumineuze glimlachende vrouwen af. Deze vrouwen bevinden zich in een afwisselend decor van decoratieve patronen. Bloemen, vogels, vissen etc. zijn motieven die seksuele kracht, vitaliteit en groei symboliseren. Hiermee toont Ada de vrouw als ultieme levensgenieter én als ultiem vruchtbaarheidssymbool.